Dziś są moje urodziny

„I znowu jestem ‘na scenie’.

Chyba nigdy tego ‘zwyczaju’

do końca jasno nie wytłumaczę

ani Państwu, ani sobie.

Ale właściwie to nie ‘na scenie’,

a na granicy”.

T. Kantor

Urodziny mam dzisiaj nieokrągłe, przy życzeniach „100 lat” dociera do mnie, że to już z górki, a pogoda przypomina, że nawet wiosną może być jesień. Stąd może i refleksja mi dzisiaj bliższa niż świętowanie.

Od lat bywam „na scenach”. Czasem z entuzjazmem, czasem wbrew sobie. Od lat staram się żyć życiem realnym, co wychodzi mi raz lepiej raz gorzej. Mógłbym pewnie też powiedzieć o sobie, że bywam głównie na granicy tych bytów… ale prawdziwsze będzie stwierdzenie, że życie mija mi w drodze pomiędzy nimi. Nie jest to łatwe… ale „pomimo swej złudności, w znoju i rozwianych marzeniach – jest to piękny świat!”. A przynajmniej bywa.

Mógłby być jeszcze piękniejszy gdyby był mniej pokręcony. Z naszymi osobistymi zakrętami pozostajemy samotni w odpowiedzialności za siebie i naszych bliskich. Ale czasem rzuca nas też w życiu na wspólnotowych zakrętach. I pozwólcie, że złożę sobie i Wam, przy tej okazji, życzenia dotyczące tych drugich zawijasów.

Siedząc z Wami w autobusie Polska, chcę znowu wierzyć, że za kierownicą siedzi mistrz kierownicy, a nie wariat drogowy. A przynajmniej doświadczony zawodowy kierowca z uprawnieniami. Jeśli nawet jazda ma być ostra, to chcę jasnego celu, którym nie będą mury, zniewolony umysł i Wielki Brat. A jak już nic tego nie jest możliwe to błagam – wymyślmy szybko jakiś społeczny Aviomarin! Bez niego dłużej nie dam rady.

Osobiście się ogarnę, nucąc dziś pod nosem to, co nuciłem rok i dwa lata temu. A da Bóg zanucę i za rok. To prezent, który nie tylko mnie, Mistrz zostawił po sobie. Przyjaciół proszę aby, potraktowali tę balladkę dzisiaj także jako toast za moje kolejne urodziny. I z góry Wam Kochani za to dziękuję!