Rychła egzekucja Samorządu Terytorialnego

Jeśli jest jakiś absolutnie bezdyskusyjny sukces ostatniego ćwierćwiecza Polski, to jest nim Samorząd Terytorialny. Samorząd, który uruchomił niebywałą aktywność Polaków i jest autorem wielkiego skoku cywilizacyjnego naszych Małych Ojczyzn. Teraz, nie widząc szans wygranej w uczciwych wyborach, obecna władza szykuje śmierć Samorządu. Nie mogąc go legalnie opanować, chce zatknąć swoje partyjne chorągiewki na jego grobie.

Czytaj dalej „Rychła egzekucja Samorządu Terytorialnego”

#marzeniaebe – Praca po znajomości…

Moje miasto to klasyczny przykład rządów nepotyzmu i kolesiostwa. To rak w ostatnim stadium rozwojowym. Politykę zastąpiły gry dworskie, w których formalni liderzy miejscy czy powiatowi to jedynie marionetki w rękach posłów i senatorów, pociągających za sznurki z tylnego siedzenia. Ostatnio bardzo mądra osoba wyraziła zdziwienie, że ten powszechnie znany fakt wzburza ludzi mniej niż to, że przez większość lata nie były koszone trawniki w mieście.

Czytaj dalej „#marzeniaebe – Praca po znajomości…”

Symetryzm

W polskiej debacie publicznej pojawiło się nowe pojęcie: symetryzm. Pojęcie nowe, podejście w dyskusjach politycznych stare… przynajmniej jak PRL. W czasach słusznie minionych, na każdą krytykę systemu totalitarnego ze strony USA, odpowiadano w Polsce: „A u was biją murzynów!”
Właściwie mógłbym poprzestać na tej anegdocie, ale gwoli ścisłości spróbujmy przyjrzeć się symetryzmowi w dzisiejszej postaci, trochę bliżej.

Czytaj dalej „Symetryzm”

Spacerniaki Obywatelskie

Spacery błaszczakowskie się kończą, a nawyk spacerowania zostaje. To, co jest niewątpliwym dorobkiem obecnej władzy, to znaczna aktywizacja polityczna Polaków. Póki co skutkuje to napięciami społecznymi, które realizują się w ulicznych protestach i manifestacjach. Póki co językiem „dialogu” jest język inwektyw i wyzwisk wobec myślących inaczej. Na tym tle pieszczotliwe określanie nas „spacerowiczami” zasługuje na pamięć i uwiecznienie jako szczególny przykład bezradności intelektualnej wobec tego, co działo się w ostatnich dniach. Tak! Już do końca życia będę starał się pamiętać, że oprócz różnych ról, które wyznaczało mi życie, byłem także SPACEROWICZEM! 😃

Czytaj dalej „Spacerniaki Obywatelskie”

Z perspektywy „spacerowicza”…

W czwartek w Warszawie, w piątek w Bełchatowie. Dlaczego i po co chodzę na te „nic nie dające” manifestacje mniejszych czy większych grup obywateli? Na pytanie „dlaczego” odpowiedzieć trochę łatwiej. To kwestia poglądów i wyznawanych przeze mnie wartości, które właśnie są deptane. To wychowanie i doświadczenie życiowe, w którym aktywność obywatelska i zaangażowanie stanowi o wartości człowieka. To pewnie także polskie obciążenie naiwnością i romantyzmem, każące stawać po stronie tego, co dla nas ważne, nawet gdy sprawa jest absolutnie beznadziejna. To mój imperatyw moralny, każący mi szukać innych form spierania się z ludźmi, niż mówienie do nich per „kanalie”, bo nawet jeśli mi się zdarza osiągać ten poziom agresji, to własnym zachowaniem czuję się bardziej upodlony niż adwersarz, którego znieważam…

Czytaj dalej „Z perspektywy „spacerowicza”…”

Wielka Smuta… i co dalej?

Maski spadły, gry pozorów ustały, finezję polityki i dyplomacji zastąpiła prymitywne chamstwo propagandy. Wszystko jasne! Pomijając klasę sprawowania władzy, a właściwie jej brak, pozostaje jasna i konsekwentnie realizowana wizja państwa. Ma być narodowe, socjalne i wszechobecne. Jego siła ma wynikać z centralizacji władzy równoznacznej w zasadzie z dyktaturą. Obywatel ma być zredukowany do roli elementu-trybika w machinie nacjonalistycznie pojmowanego narodu. Naród i jego kultura ma być definiowana w oparciu o historyczną i katolicką mitologię, a ich jakość określana w stosunku do rosnącej dzietności i odpowiedniego poziomy umiłowania Władzy przez obywateli. Nasze miejsce na mapie świata będą określać „jagiellońskie” kompleksy i rosyjscy agenci wpływu. Przestaniemy być obszarem Europy, a zaczniemy Euroazji. Czytaj dalej „Wielka Smuta… i co dalej?”

Opolska soczewka

Przez zupełny przypadek, poprzednim wpisem wstrzeliłem się w zadymę wokół 54 Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Jakiś czas temu obiecałem sobie nie zajmować się incydentami, a to jest kolejny incydent/wtopa obecnej władzy. Wyjątkowo jednak temu akurat skandalowi warto się przyjrzeć trochę uważniej, ponieważ jak w soczewce będzie się w nim ogniskować kilka rzeczy ogólniejszej natury.

Czytaj dalej „Opolska soczewka”

#marzeniaebe – „Polityka głupcze!”

Bełchatów to sztuczny twór industrializacji lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Powstał jako zaplecze-sypialnia na potrzeby największej w Europie elektrowni na węgiel brunatny. Powstał z woli politycznej i przez wiele lat rozwijał się pod dyktando politycznej „dyktatury proletariatu”.

Czytaj dalej „#marzeniaebe – „Polityka głupcze!””

Legionowo i inni

Mieszkańcy Legionowa zagłosowali powszechnie za niezależnością i podmiotowością własnej wspólnoty. Powiedzieli głośne i proste NIE, wchłonięciu miasta przez Warszawę.
W odpowiedzi niejaka Lichocka zrobiła z nich SBeków, a Dziennik Telewizyjny 2.0 głupków, którzy nie zrozumieli pytania.

Czytaj dalej „Legionowo i inni”

27:1 widziane z Domiechowic

Przedłużenie kadencji Donalda Tuska na fotelu Przewodniczącego Rady Europejskiej to jego osobiste zwycięstwo, ale i zwycięstwo Polski, która jest mi bliska. Polski, która upartą pracą, nauką, racjonalnym widzeniem świata i współpracą, w 25 lat dokonała rzeczy prawdziwie wielkich.
Przegrała Polska prymitywnie narodowo-katolicka i prostacko socjalna. Polska urządzana na wzór orwellowskiego Wielkiego Brata. Ale czy na pewno przegrała?

Czytaj dalej „27:1 widziane z Domiechowic”